Są to łożyska samocentrujące się o zróżnicowanej obciążalności.

Z tego względu, łożyska baryłkowe są rozwiązaniem dostosowanym do potrzeb układów niskich/średnich prędkości, w których występują znaczne obciążenia lub obciążenia udarowe. Posiadają otwory cylindryczne lub stożkowe i mogą być wyposażone w zespoły pośredniczące, jak i tuleje odwodzące.

W tej grupie łożysk wyróżnia się typy R, RH(R) oraz RHA, które różnią się konstrukcją wewnętrzną. Łożyska z otworami stożkowymi można z łatwością montować i demontować przy pomocy zespołu pośredniczącego lub tulei odwodzącej.

Współczynnik stożkowatości jest wielkością identyczną dla wszystkich serii:
Seria 240 i 241:          1:30 (oznaczenie dodatkowe „K30”)
Inne:                            1:12 (oznaczenie dodatkowe „K”)

Łożyska baryłkowe są dostępne w wariancie dwurzędowym oraz jako kombinacja łożysk poprzecznych i oporowych. Ich elementem tocznym jest wałeczek kulisty lub baryłkowy. Bieżnia pierścienia zewnętrznego ma kształt kulisty, co pozwala na utrzymywanie niewielkiej niewspółosiowości wałka względem oprawy. Łożyska baryłkowe są niedoścignione pod względem wytrzymałości na duże obciążenia oraz tolerancję względem obciążeń uderzeniowych, jednak ich sprawność spada wraz ze wzrostem prędkości roboczych. Pracują stabilnie nawet w skrajnie trudnych warunkach, na przykład pod wpływem typowych dla danego układu naprężeń i przy bardzo ograniczonym smarowaniu. Koszyk łożyska baryłkowego zapewnia wysoką precyzję wymiarową i funkcjonalność. Według niektórych opracowań szacuje się, iż łożyska baryłkowe charakteryzują się dwukrotnie dłuższą żywotnością niż łożyska konwencjonalne.

Większość łożysk baryłkowych jest wykonanych ze stali stopowej lub niskowęglowej. Dostępne są także wersje chromowane. Na potrzeby niektórych zastosowań stosuje się łożyska wykonane ze specjalnych gatunków stali wysokowęglowej i łożyskowej, utwardzanej powierzchniowo lub hartowanej na wskroś. Stale wysokowęglowe nie wymagają nawęglania i nadają się do utwardzania powierzchniowego poprzez nagrzewanie indukcyjne lub do hartowanej na wskroś z wykorzystaniem konwencjonalnych metod nagrzewania. W przypadku korzystania ze stali niskowęglowych, nawęglanych, węgiel pierwiastkowy wprowadza się po zakończeniu obróbki skrawaniem łożysk baryłkowych walcowych aż do głębokości gwarantującej otrzymanie utwardzonej powierzchni materiału, która jest w stanie oprzeć się obciążeniom działającym na łożysko. Dodatek węgla pierwiastkowego i stopów zapewnia uzyskanie odpowiedniej kombinacji twardej i wytrzymałej zmęczeniowo powłoki zewnętrznej oraz solidnego, a zarazem plastycznego rdzenia.

Najważniejszymi parametrami, jakie uwzględnia się przy doborze łożysk baryłkowych walcowych, są rozmiar otworu oraz średnica zewnętrzna. Rozmiar otworu stanowi najmniejszy wymiar łożyska. Z kolei przy obliczaniu średnicy zewnętrznej uwzględnia się również oprawę łożyska, jednak bez kołnierza. Inne ważne dla łożysk baryłkowych parametry to szerokość całkowita, prędkość nominalna (olej), statyczne obciążenie osiowe, statyczne obciążenie promieniowe, dynamiczne obciążenie osiowe i dynamiczne obciążenie promieniowe. Statyczne obciążenie osiowe i promieniowe stanowią, odpowiednio, maksymalne obciążenia osiowe i promieniowe, jakie łożyska są w stanie wytrzymać unikając trwałego odkształcenia. Z kolei dynamiczne obciążenie osiowe i promieniowe to, odpowiednio, obliczeniowe obciążenie osiowe i promieniowe, jakie jest w stanie wytrzymać grupa identycznych łożysk z nieruchomymi pierścieniami zewnętrznymi w trakcie nominalnego cyklu życia wynoszącego 1 milion obrotów pierścienia wewnętrznego.

Stosowanie łożyska baryłkowego typu R (dwuczęściowego z dźwigienką) przyczynia się do cichszej pracy układu za sprawą obniżenia poziomu drgań. Produkowane przez naszą firmę łożyska baryłkowe są również dostępne z następującymi opcjami:

• Wykonanym z brązu pierścieniem ustalającym, idealnie sprawdzającym się w pracy przy wyższych prędkościach i zapewniającym lepszą sprawność nawet przy bardzo ograniczonym smarowaniu.
• Asymetryczną konstrukcją wałeczków, która obniża tarcie i zapewnia łożysku mniejszą tendencję do skośności wałeczka w trakcie pracy (w typach R i RR). Tego typu łożyska posiadają dwa zestawy wypukłych, asymetrycznych wałeczków rozdzielonych żeberkiem centralnego pierścienia wewnętrznego.
• Symetryczną konstrukcją wałeczków (w łożyskach wałeczkowych typu RH) z dwoma rzędami dłuższych, symetrycznych wałeczków i wyłącznie środkowym pierścieniem prowadzącym zamiast koszyczka.
• Łożyska baryłkowe typu R i RH są również dostępne z otworami i rowkami smarnymi, które podnoszą skuteczność smarowania.
• Dzięki funkcji samonastawnej, konstrukcja łożyska kompensuje do dwóch przypadków niewspółosiowości.